- interlokutorka
- interlokutorka {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż Ib, CMc. interlokutorkarce; lm D. interlokutorkarek, {{/stl_8}}{{stl_7}}forma ż. od rz. interlokutor. {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
interlokutorka
Look at other dictionaries:
interlokutorka — ż III, CMs. interlokutorkarce, lm D. interlokutorkarek «kobieta rozmawiająca z kimś; rozmówczyni» Podziękował swojej interlokutorce za miłą rozmowę … Słownik języka polskiego
rozmówczyni — ż I, DCWMs. rozmówczynini; lm D. rozmówczyniyń «kobieta rozmawiająca z kimś lub z którą ktoś rozmawia; interlokutorka» Przysłuchiwać się uważnie słowom rozmówczyni … Słownik języka polskiego
rozmówczyni — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż III {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba płci żeńskiej, która z kimś rozmawia; ta, do której kierujemy swoje słowa; interlokutorka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spierać się, żartować z rozmówczynią. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
